Het lieve leven...

En dan is het alweer de laatste dag van het jaar 2016.
Wat betekende dit jaar voor mij? Ach...een beetje hetzelfde als alle voorgaande jaren. Apen en beren, yep...verdriet maar ook ontspanning, uitdagingen én fijne genietmomenten.
Maar hé....is dat niet gewoon 'leven'?

Ik denk van wel, zo was het en zo zal het blijven. Het één kan volgens mij niet zonder het andere bestaan. Van het ene léér je juist weer om het andere te herkennen én te waarderen.
Dus we gaan gewoon zo verder in 2017 met de traditionele goede voornemens. Die overigens waarschijnlijk al na 2 weken sneuvelen maar ook dat is oké...dat hoort een beetje zo. Het gaat voor mij meer om de bewustwording die om deze voornemens hangt.

Wat wil ik achter laten in 2016? En wat wil ik juist in 2017 welkom heten?
Ik hou er wel van...een beetje mijmeren en ondertussen lekker bezig zijn met praktische zaken.

De traditie van oliebollen bakken...ik denk dat ik dat blijf toen tot mijn laatste snik! Hihi...zo fijn vind ik het.

…

Doen waar je innerlijk vuur van gaat branden...
waar je je in het diepst van je wezen mee verbonden voelt.
Dat wens ik een ieder van jullie toe.
Namasté


Mooi Kerstfeest allemaal!

Gisterenavond laat was ik nog buiten...bitterkoud. Ik genoot van de snijdende wind langs mijn gezicht, mijn adem die zich in wolkjes liet zien.

Genieten met een hoofdletter G is dit voor mij.

Maar...ik realiseer mij wel dat dit wel een enorme luxe is. Een heerlijk warm huis wat altijd voor mij open staat. De behaaglijke warmte van onze houtkachel, een kop warme thee... Dan is kou niet erg, dan heeft kou alleen maar een toegevoegde waarde...een sfeermaker!

Op de bank met mijn gehaakte deken over mijn benen denk ik aan alle mensen voor wie dit niet zo vanzelfsprekend is...helaas.

En...omdat mijn dierenhart minstens net zo groot is als mijn mensenhart dwalen mij gedachten ook af naar het duingebied waar wij zo graag komen.
Ooohhh...wat zal het daar nu koud zijn! Geen bebouwing in de buurt, grote lege vlakten...geen warme stal. De wind die daar altijd waait, het water wat nu al vast bevroren is.

Hoe is dat nu voor de dieren die daar leven...'onze' Hooglanders???
's Morg…

Het huis een beetje 'Kerstversieren'...

ik hou er wel van.

Wat rood, in ons anders zo blauw-witte huis, geeft dan al snel een heus Kerstgevoel.

De Kerstvakantie begint laat dit jaar en gaat door tot in de eerste week van januari.

Terwijl ik eigenlijk juist die dagen vóór Kerst het fijnst vind.

Kerstmuziekje aan...lekker veel handwerken...

niks hoeven...

Dit jaar is dat anders maar...ik heb deze week nog wat leuke dingen in het vooruitzicht!

Zo ga ik Midwinter vieren in een tipi rond een knapperend houtvuur en beleef ik Kerstavond zingend op het strand.

Ja...de knusse donkere dagen voor Kerst zijn echt fijn!

Ik wens jullie een mooie week toe.

Oké...ik weet het...een 'blanket deken'....tis een beetje dubbelop 😉 En toch noem ik 'm steeds zo...

Dé deken onder de dekens misschien?? Of zó'n behaaglijk warme deken dat hij echt een dubbele naam verdient??
Het zal vást ergens goed voor zijn!

En hij ...of zij?...is af! Dat waren heel wat stokjes die de afgelopen maanden van mijn haaknaald rolden.

Zo'n simpel patroon en zoveel voldoening. Lucy van Attic24(klik) verzon de deken, het duidelijke patroon (ook de rand) staat op haar blog.

Zó fijn!

Een heerlijk werkje om steeds even op te pakken en weer neer te leggen als dat nodig is.

Geen probleem...je haakt meteen weer verder. Misschien was het wel handig geweest om zo nu en dan wat draadjes af te hechten... dat deed ik dus niet en dan ben je achteraf wel een tijdje bezig.

Een leer voor de volgende keer! Want oohh...ik mis de deken...mijn tomeloze haakproject. Hij is al volop in gebruik hoor

of hij ligt gewoon lekker mooi te zijn!

Ik gebruikte het fijne garen va…