Oliebollenbakkerij!

En dan is het alweer de laatste dag van het jaar 2016.

Wat betekende dit jaar voor mij?

Ach...een beetje hetzelfde als alle voorgaande jaren.

Apen en beren, yep...verdriet maar ook

ontspanning, uitdagingen én fijne genietmomenten.

Maar hé....is dat niet gewoon 'leven'?

Ik denk van wel, zo was het en zo zal het blijven.

Het één kan volgens mij niet zonder het andere bestaan.

Van het ene léér je juist weer om het andere te herkennen én te waarderen.

Dus we gaan gewoon zo verder in 2017 met de traditionele goede voornemens.

Die overigens waarschijnlijk al na 2 weken sneuvelen

maar ook dat is oké...dat hoort een beetje zo.

Het gaat voor mij meer om de bewustwording die om deze voornemens hangt.

Wat wil ik achter laten in 2016?

En wat wil ik juist in 2017 welkom heten?

Ik hou er wel van...een beetje mijmeren

en ondertussen lekker bezig zijn met praktische zaken.

De traditie van oliebollen bakken...ik denk dat ik dat blijf toen tot mijn laatste snik!

Hihi...zo fijn vind ik het.

Nee hoor...ik vind het niet stinken...ik noem dat juist die échte oudejaarsgeur in huis.

en de bollen zelf vind ik záálig ...met een appeltje erdoor en wat kaneel.

Voor de liefhebbers ook nog een maaltje zonder rozijnen en krenten.

Smullen maar!

Ik dank al mijn volgers en lezers voor jullie warme reacties en belangstelling

het afgelopen jaar, ik waardeer dat zeer.

Voor jullie allemaal...

een gezellig uiteinde van 2016

en héél veel moois, licht en liefde voor 2017!

Kerstwens...

Doen waar je innerlijk vuur van gaat branden...

waar je je in het diepst van je wezen mee verbonden voelt.

Dat wens ik een ieder van jullie toe.

Namasté

Mooi Kerstfeest allemaal!

Behaaglijke kou...

Gisterenavond laat was ik nog buiten...bitterkoud.

Ik genoot van de snijdende wind langs mijn gezicht,

mijn adem die zich in wolkjes liet zien.

Genieten met een hoofdletter G is dit voor mij.

Maar...ik realiseer mij wel dat dit wel een enorme luxe is.

Een heerlijk warm huis wat altijd voor mij open staat.

De behaaglijke warmte van onze houtkachel, een kop warme thee...

Dan is kou niet erg, dan heeft kou alleen maar een toegevoegde waarde...een sfeermaker!

Op de bank met mijn gehaakte deken over mijn benen denk ik aan

alle mensen voor wie dit niet zo vanzelfsprekend is...helaas.

En...omdat mijn dierenhart minstens net zo groot is als mijn mensenhart

dwalen mij gedachten ook af naar het duingebied waar wij zo graag komen.

Ooohhh...wat zal het daar nu koud zijn!

Geen bebouwing in de buurt, grote lege vlakten...geen warme stal.

De wind die daar altijd waait, het water wat nu al vast bevroren is.

Hoe is dat nu voor de dieren die daar leven...'onze' Hooglanders???

's Morgens vroeg zijn de daken bij ons aan de overkant wit.

Met een warme sjaal om mij heen en een extra laagje onder mijn jas besluit ik op pad te gaan.

Ik ga een kijkje nemen...

Het land ligt er stil en verlaten bij.

De zon komt net op en betovert het gebied sprookjesachtig mooi.

Ik zucht van genoegen...wat is de natuur toch een groot wonder.

Na een tijdje struinen zie ik iets in de verte bewegen...

daar zijn ze, het lieve koeienvolk!

Ze merken mij meteen op, we groeten elkaar.

De dieren hebben de nacht prima doorstaan.

Het ijs op hun warme vacht is nog niet helemaal gesmolten.

Ik moet lachen om mijzelf...mijn twijfel was geheel overbodig.

Onze lieve moeder Natuur heeft hier gelukkig nog de overhand...

daar hoef ik mij, als mens, helemaal geen zorgen over te maken!

Knusse donkere dagen...

Het huis een beetje 'Kerstversieren'...

ik hou er wel van.

Wat rood, in ons anders zo blauw-witte huis, geeft dan al snel een heus Kerstgevoel.

De Kerstvakantie begint laat dit jaar en gaat door tot in de eerste week van januari.

Terwijl ik eigenlijk juist die dagen vóór Kerst het fijnst vind.

Kerstmuziekje aan...lekker veel handwerken...

niks hoeven...

Dit jaar is dat anders maar...ik heb deze week nog wat leuke dingen in het vooruitzicht!

Zo ga ik Midwinter vieren in een tipi rond een knapperend houtvuur

en beleef ik Kerstavond zingend op het strand.

Ja...de knusse donkere dagen voor Kerst zijn echt fijn!

Ik wens jullie een mooie week toe.

Cosy stripe blanket deken...

Oké...ik weet het...een 'blanket deken'....tis een beetje dubbelop 😉

En toch noem ik 'm steeds zo...

Dé deken onder de dekens misschien??

Of zó'n behaaglijk warme deken dat hij echt een dubbele naam verdient??

Het zal vást ergens goed voor zijn!

En hij ...of zij?...is af!

Dat waren heel wat stokjes die de afgelopen maanden van mijn haaknaald rolden.

Zo'n simpel patroon en zoveel voldoening.

Lucy van Attic24(klik) verzon de deken,

het duidelijke patroon (ook de rand) staat op haar blog.

Zó fijn!

Een heerlijk werkje om steeds even op te pakken

en weer neer te leggen als dat nodig is.

Geen probleem...je haakt meteen weer verder.

Misschien was het wel handig geweest om zo nu en dan wat draadjes af te hechten...

dat deed ik dus niet en dan ben je achteraf wel een tijdje bezig.

Een leer voor de volgende keer!

Want oohh...ik mis de deken...mijn tomeloze haakproject.

Hij is al volop in gebruik hoor

of hij ligt gewoon lekker mooi te zijn!

Ik gebruikte het fijne garen van Stylecraft,

Stylecraft Life DK om precies te zijn (acryl/wol).

Mijn eerdere ervaring met Stylecraft (klik) was echt heel positief.

Heel veel kleuren en het garen blijft zo mooi, zelfs na intensief gebruik en vaak wassen.

En dan nu??

Lege haakmandsyndroom??

Hihi...nee hoor...de volgende deken is alweer gestart!

Maar daarover een andere keer meer!

Fijne week allemaal 😊